ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Παρακάτω μπορείτε να δείτε λίστα με ποιήματα που έχουν εμπνεύσει και κοσμήσει τα κοσμήματά μας.
Κατά την παραγγελία οποιουδήποτε κοσμήματος του eshop μας, μπορείτε να επιλέξετε κάποιο συγκεκριμένο ποίημα από αυτή τη λίστα ή να μας δώσετε το δικό σας.
Άξιον εστί, ψαλμός ιι (59)
Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου
Εκεί σπάροι και πέρκες
ανεμόδαρτα ρήματα
ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια…
Ήλιος ο πρώτος (17)
Φεγγάρι εδώ φεγγάρι εκεί, αίνιγμα διαβασμένο από τη θάλασσα
Για το δικό σου το χατίρι ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
ΗΛΙΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ (162)
Εμείς τη λέμε τη ζωή την πιάνουμε απ τα χέρια
Κοιτάζουμε τα μάτια της που μας ξανακοιτάζουν
ΗΛΙΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ (161)
Φωτιά ωραία φωτιά καίγε μας
λέγε μας τη ζωή
Ήλιος ο πρώτος iii (104)
Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα
Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα
Ήλιος ο πρώτος iv (105)
Φεύγω με μια ματιά
Ματιά πλατιά όπου ο κόσμος ξαναγίνεται
όμορφος από την αρχή στα μέτρα της καρδιάς
Μαρία Νεφέλη, Αυτό που πείθει (46)
Θάλασσα λανθασμένη δε γίνεται
Μαρία Νεφέλη, Λόγος περί κάλλους (64)
Θε μου πόσο μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε
Μαρία Νεφέλη, Το μάτι της ακρίδας (51)
Καταπιάνομαι ακόμη με όνειρα
καιρών τ’ ουρανού σκοτεινών
τόσο που αν εκείνη τη στιγμή πας να μ’ αγκαλιάσεις
πασαλείβεσαι άστρα
Μαρία Νεφέλη, Το τραγούδι της Μαρίας Νεφέλης (16)
Μες στα σύννεφα βολτάρω σαν την όμορφη αστραπή
Κι ό,τι δώσω κι ό,τι πάρω γίνεται βροχή
Ο κήπος με τις αυταπάτες (80)
Μια λάμψη ο άνθρωπος
κι αν είδες, είδες
ΟΙ ΔΥΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ (149)
Δύο είναι οι Παράδεισοι
που λέει κι η παράδοση
Είν ένας μες στους ουρανούς
που μήτε τον χωράει ο νους
Είν ένας άλλος εδωνά
Κι ας μην τον βλέπεις πουθενά
Προσανατολισμοί: Δεύτερη φύση (111)
Ο χρόνος είναι γρήγορος ίσκιος πουλιών
Τα μάτια μου ορθάνοιχτα μες στις εικόνες του
Προσανατολισμοί: Δεύτερη φύση (99)
Γλυκιά περιπέτεια
γλυκιά
η Ζωή
Προσανατολισμοί: Δεύτερη φύση (3)
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα
Προσανατολισμοί: Δεύτερη φύση (95)
Γύρω απ’ την ολοπράσινη επιτυχία των φύλλων/ οι πεταλούδες ζουν μεγάλες περιπέτειες
Προσανατολισμοί: Δεύτερη φύση (112)
Ευνοϊκές αστροφεγγιές έφεραν τη σιωπή
Και πίσω απ’τη σιωπή μια μελωδία παρείσαχτη
Ερωμένη
Αλλοτινών ήχων γόησσα
Προσανατολισμοί: Επέτειος (116)
Κάθε λάμψη κλείνει απάνω σου
Προσανατολισμοί: Επέτειος (115)
Ν’ακουστεί ένα βήμα ελεύθερο
Ν ‘ ανατείλει μια φωνή ξεκούραστη
Προσανατολισμοί: Επτά νυχτερινά επτάστιχα (74)
Το διάδημα του φεγγαριού στο μέτωπο της νύχτας/ όταν μοιράζονται οι σκιές στην επιφάνεια
Της ΄Ορασης
Προσανατολισμοί: Επτά νυχτερινά επτάστιχα (6)
Η δροσιά γεννιέται μες στα φύλλα
Όπως μες στον απέραντο ουρανό το ξάστερο συναίσθημα
Προσανατολισμοί: Επτά νυχτερινά επτάστιχα (82)
‘Όνειρα κι όνειρα ήρθανε στα γενέθλια των γιασεμιών
Προσανατολισμοί: Η συναυλία των γυακίνθων (114)
Στάσου λιγάκι πιο κοντά μου
Προσανατολισμοί: Οι κλεψύδρες του αγνώστου (118)
Αφού δεν είναι ο έρωτας, αφού δεν είναι ο έρωτας
Ο έρωτας ποιος είναι
Προσανατολισμοί: Οι κλεψύδρες του αγνώστου (117)
Κι όλα τα κρύα νησιά θ’ανάψουν τα μαλλιά τους για να σεργιανίσουν
Με αθώες φλόγες και με βότσαλα τα ερωτικά πελάγη
Προσανατολισμοί: Σποράδες, αίθριες (98)
Κυματιστή
Ξεφυλλισμένη
ελεύθερη
Σαν φως
Προσανατολισμοί: Σποράδες, αίθριες (97)
Με μιαν ανάσα μουσικής μέσα στα φύλλα
Προσανατολισμοί: Του Αιγαίου (110)
Ο έρωτας το αρχιπέλαγος κι η πρώρα των αφρών του Κι οι γλάροι των ονείρων του
Προσανατολισμοί: Του Αιγαίου (68)
Φλοίσβος φιλί στη χαϊδεμένη του άμμο, Έρωτας, τη γαλανή του ελευθερία ο γλάρος
Προσανατολισμοί: Του Αιγαίου (5)
Κύμα στο φως ξαναγεννάει τα μάτια
‘Oπου η ζωή αρμενίζει προς τ’ αγνάντεμα
Ζωή
Προσανατολισμοί: Του Αιγαίου (4)
Κύματα φεύγουν έρχονται
Αφρισμένη απόκριση στ’ αυτιά των κοχυλιών
Προσανατολισμοί: Του Αιγαίου (94)
Παιχνίδια τα νερά στα σκιερά περάσματα
Λένε με τα φιλιά τους την αυγή/ Που αρχίζει
Ορίζοντας
Προσανατολισμοί: Του Αιγαίου (113)
Ο έρωτας
το καράβι του
Κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του
Κι ο φλόκος της ελπίδας του/ Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει
Τον ερχομό
Προσανατολισμοί: Ωδή στη Σαντορίνη (131)
Ρήγισσα των παλμών και των φτερών του Αιγαίου/ Βρήκες με λόγια που προσηλυτίζουν το άπειρο
Προσανατολισμοί: Ωδή στη Σαντορίνη (130)
Βγήκες από τα σωθικά της βροντής/ Ανατριχιάζοντας μες στα μετανιωμένα σύννεφα
Προσανατολισμοί: Ωδή στη Σαντορίνη (129)
Θαλασσοξυπνημένη, αγέρωχη
Όρθωσες ένα στήθος βράχου
Προσανατολισμοί: Ωδή στη Σαντορίνη (96)
Σε χιλιάδες χρώματα ν’ αναβλαστήσει το αίσθημα/ φτεροκοπώντας ανοιχτά
και να φυσήξει από παντού η ελευθερία
Προσανατολισμοί: Ωρίων (120)
Πιο ψηλά
Στην ενωμένη μοναξιά των άστρων της
Θρονιάζεται η Γαλήνη
Προσανατολισμοί: Ωρίων (119)
Τώρα στα μέτωπά μας γειτονέψανε άστρα!
Σποράδες, Ελένη (109)
Κατά πού θ’ απλώσουμε τα χέρια μας,τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός, κατά που θ’αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα
Τα ρω του έρωτα: Αύγουστος (12)
Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά
Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά
Αύγουστε μήνα και θεέ σε σένανε ορκιζόμαστε
Πάλι του χρόνου να μας βρείς στο βράχο να φιλιόμαστε
Τα ρω του έρωτα: Βεγγαλικά (11)
Και διάλεξα έν’ αστέρι το κράτησα στο χέρι
Το φόρεσε βραχιόλι και λαμποκόπησε όλη
Τα ρω του έρωτα: Δελφινοκόριτσο (77)
Αγόρι εγώ δεν έχω μου αποκρίνεται
βγήκα μια τσάρκα για να δω τι γίνεται/ Δίνει βουτιά στα κύματα και χάνεται/ ξανανεβαίνει κι απ τη βάρκα πιάνεται, Θε μου συχώρεσέ μου σκύβω για να δω/κι ένα φιλί μού δίνει το παλιόπαιδο
Τα ρω του έρωτα: Δελφινοκόριτσο (15)
Δίνει βουτιά στα κύματα και χάνεται
Ξανανεβαίνει και στη βάρκα πιάνεται
Τα ρω του έρωτα: Η ποδηλάτισσα (8)
Το δρόμο πλάι στη θάλασσα περπάτησα
πού’κανε κάθε μέρα η ποδηλάτισσα
βρήκα τα φρούτα πού’ χε στο πανέρι της
το δαχτυλίδι που ’πεσε απ’ το χέρι της
Τα ρω του έρωτα: Μάγια (61)
Δώσε μου καν την πιο μικρή/ τη Μάγια την αστραφτερή/ πάρτην λοιπόν και έχε στο νου/ πως θα είσαι ο άντρας τ’ ουρανού. Λάμπουνε γύρω τα βουνά /τα χέρια μου βγάνουν φωτιά
Τα ρω του έρωτα: Ο ταχυδρόμος (13)
Κάθε πρωί οπού ξυπνώ τρέχω στην πόρτα και κοιτώ
πάνε κι έρχονται ολοένα τα βαπόρια και τα τρένα
πιάνει ο κόσμος περιστέρια κι εγώ μένω μ’ άδεια χέρια
Τα ρω του έρωτα: Όλα τα πήρε το καλοκαίρι (71)
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι κι εμάς τους δυο χέρι με χέρι
Τα ρω του έρωτα: Παράπονο (70)
Όσο κι αν κανείς προσέχει, όσο κι αν τα κυνηγά, πάντα πάντα θα ’ναι αργά, Δεύτερη ζωή δεν έχει
Τα ρω του έρωτα: Τα κορίτσια του Ισπαχάν (75)
Μισοφέγγαρο ασημί γέρνει μες στο γιασεμί
τα κορίτσια το κοιτάν απ’ τους κήπους του Ισπαχάν…
Γέρνει ο κήπος με το πλάι μες στους ουρανούς και πάει…
Τα ρω του έρωτα: Το ερημονήσι (72)
Βάζω πλώρη και κατάρτι και γυρεύω ένα νησί που δε βρίσκεται στο χάρτη.
Άμα βρεις το ερημονήσι όλα τ’ άλλα είναι καπνός. Μια φορά να τό χεις ζήσει
Τα ρω του έρωτα: Το θαλασσινό τριφύλλι (7)
Μια φορά στα χίλια χρόνια γίνεται η αγάπη αιώνια
Να’ χεις τύχη να’ χεις τύχη κι η χρονιά να σού πετύχει
Κι από τ’ ουρανού τα μέρη την αγάπη να σού φέρει
Τα ρω του έρωτα: Το κοχύλι (14)
Μού φυγε ένα συννεφάκι πάει τη λύπη στα βουνά
Ψάχνει να χτίσει ένα σπιτάκι στο πάντα και στο πουθενά
Τα ρω του έρωτα: Το κοχύλι (10)
Χρόνους και χρόνους κολυμπάω
Πού να ΄ν΄ η αγάπη για να πάω
Τα ρω του έρωτα: Το κοχύλι (9)
Έπεσα για να κολυμπήσω
κι άφησα την καρδιά μου πίσω
Άφησα την καρδιά μου χάμω
σαν το κοχύλι μες την άμμο
Τα ρω του έρωτα: Το παράπονο (101)
Εδώ στου δρόμο τα μισά
Έφτασε η ώρα να το πω
Άλλα είν’ εκείνα που αγαπώ
Γι’ αλλού γι’ αλλού ξεκίνησα
Το μονόγραμμα (48)
Μες στη μέση της θάλασσας
από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ’ ακούς
ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς
με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
άκου, άκου/ ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει, μ’ ακούς;
ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ (160)
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ ακούς
Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε
Και δε γίνεται ν ανθίσει αλλιώς, μ ακούς
ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ (159)
Ακουστά σ έχουν τα κύματα
πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς
Πώς λες ψιθυριστά το τι και το ε
ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ (163)
Πώς αλλιώς, (αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι)
Το μονόγραμμα (2)
Στον παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
απαράλλαχτο εσύ
Κι ένα σπίτι στη θάλασσα
με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Το μονόγραμμα (1)
Επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν πανσέληνος από παντού
Για το μικρό το πόδι σου μες στ’ αχανή σεντόνια
Να μαδάω γιασεμιά – κι έχω τη δύναμη…
ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ (150)
Πάντα εσύ το αστεράκι
Και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
ΑΝΟΙΞΗ Μ.Χ. (148)
Μα εκείνη χαμογέλασε
φορώντας χρώματα ανοιχτά
σαν ανθισμένη αμυγδαλιά
Ελένη (108)
«Τ’ αηδόνια δε σ’αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες»
Αηδόνι ντροπαλό, μες στον ανασασμό των φύλλων, σύ που δωρίζεις τη μουσική δροσιά του δάσους
Ερωτικός λόγος β’ (62)
Τα μυστικά της θάλασσας ξεχνιούνται στ’ ακρογιάλια, η σκοτεινάγρα του βυθού ξεχνιέται στον αφρό, λάμπουνε ξάφνου πορφυρά της μνήμης τα κοράλλια…
Ερωτικός λόγος, ε’ (55)
Πού πήγε η μέρα η δίκοπη πού ‘ χε τα πάντα αλλάξει;
Ημερολόγιο καταστρώματος α’ (18)
Είτε βραδιάζει είτε φέγγει
Μένει λευκό το γιασεμί
Ημερολόγιο καταστρώματος α’, πρωί (60)
Και ο ήλιος να! Και τα πουλιά του παραδείσου, ένας μεγάλος ήλιος πιο μεγάλος από το φως
Ημερολόγιο καταστρώματος γ’, ελενη (63)
Άραξα μοναχός μ’ αυτό το παραμύθι, αν είναι αλήθεια πως αυτό είναι παραμύθι
Θερινό ηλιοστάσι (19)
Ο θαλασσινός άνεμος και η δροσιά της αυγής
Υπάρχουν χωρίς να το ζητήσει κανένας
Θερινό ηλιοστάσι, ιγ’ (24)
Τα ξωτικά της αυγής φύσηξαν στα στεγνά κοχύλια
Το πουλί κελάηδησε τρεις φορές μόνο
Μυθιστόρημα Η’ (21)
Το ξέραμε πως ήταν ωραία τα νησιά κάπου εδώ τριγύρω που ψηλαφούμε λίγο πιο χαμηλά ή λίγο πιο ψηλά ένα ελάχιστο διάστημα
Μυθιστόρημα ΚΓ’ (135)
Λίγο ακόμα θα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν΄ανθίζουν
τα μάρμαρα να λάμπουν τη θάλασσα να κυματίζει
Λίγο ακόμα να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.
Παντούμ (147)
Τ αστέρια κρατούν έναν κόσμο δικό τους
στο πέλαγο σέρνουν φωτιές τα καράβια
Πάνω σε μια χειμωνιάτικη αχτίνα, τρία κρυφά ποιήματα (23)
Τη φλόγα τη γιατρεύει η φλόγα
Όχι με των στιγμών το στάλαγμα
Αλλά μια λάμψη μονομιάς
Σημειώσεις για μια “εβδομάδα”, Τετάρτη (47)
Όμως τη θάλασσα δεν ξέρω να την έχουν εξαντλήσει
Στρόφη, άρνηση (89)
Στο περιγιάλι το κρυφό/ κι άσπρο σαν περιστέρι διψάσαμε το μεσημέρι/ μα το νερό γλυφό. Πάνω στην άμμο την ξανθή/ γράψαμε της’ όνομά της/ ωραία που φύσηξεν ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή
Σχέδια για ενα καλοκαίρι (22)
Άνθη της πέτρας μπροστά στην πράσινη θάλασσα
Με φλέβες που μού θύμιζαν άλλες αγάπες, γυαλίζοντας
Στ’ αργό ψιχάλισμα, Άνθη της πέτρας φυσιογνωμίες που ήρθαν όταν κανένας δε μιλούσε και μού μίλησαν
Σχέδια για ενα καλοκαίρι (20)
Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές υπάρχει μια δίψα
Υπάρχει μια αγάπη υπάρχει μια έκσταση
Όλα σκληρά σαν τα κοχύλια μπορείς να τα κρατήσεις στην παλάμη σου
Ινδία (44)
Θέλω να πάω στη Ινδία ένα ταξίδι μακρινό
Θέλω να πάω στην Ινδία θέλω να λείψω για καιρό
Καλοκαιρινά ευρήματα (102)
Το σπίτι μου είναι η θάλασσα
Κι ο κήπος μου η αμμουδιά
Τα’άστρα το σεντόνι μου
Και μουσική μου ο αέρας στην καλαμιά
Κλειδί και δάκρυ (141)
Κλειδί και δάκρυ
Μυστικό κλειδί (139)
Μυστικό κλειδί
Νύχτες Αστραφτερές (91)
Μαζί σου θα ΄ναι οι μέρες λαμπερές κι οι νύχτες μας αστραφτερές
Όνειρο (66)
Είχα δει ένα όνειρο πριν καν να σε γνωρίσω, και τ’ όνειρο μου έλεγε πως θα σε αγαπήσω
Πανσέληνος (92)
Ήθελα στην πανσέληνο μαζί σου να κοιμάμαι/ σφιχτά οι δυο μας αγκαλιά θα ’ναι σαν να πετάμε
Σκέψεις-Πουλιά (81)
Αν είναι οι σκέψεις σου πουλιά που τα ’χεις κλειδωμένα
εγώ σού δίνω τα κλειδιά για να πετάξουνε σε μένα
Σούρουπο (85)
Το σούρουπο τα χρώματα γίνονται πιο γλυκά
και φαίνονται απέναντι όμορφα τα νησιά
Του έρωτα τα φτερά (45)
Στο πρόσωπό σου μια δροσιά
Του έρωτα είναι τα φτερά
Φιλί-κλειδί (140)
Φιλί κλειδί
Χειμωνιάτικη νύχτα (136)
Αν μια νύχτα του χειμώνα με κρατήσεις αγκαλιά,
θα με κάνεις να ξεχάσω την ζωή μου την παλιά
Χίλια γλυκά λογάκια (138)
Να το φοράς στο χέρι σου ν' ακούς τα κουδουνάκια, και θά'ναι σαν να σού' λεγα χίλια γλυκά λογάκια
Ώρες (93)
Οι ώρες φαίνονται μακριές σαν είμαι χωριστά σου/ πες μου πώς γίνονται μικρές όταν βρεθώ κοντά σου
Επέστρεφε (28)
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με αγαπημένη αίσθησις
Επήγα (54)
Δεν εδεσμεύθηκα. Τελείως αφέθηκα κι επήγα. Κι ήπια από δυνατά κρασιά, καθώς που πίνουν οι ανδρείοι της ηδονής.
Η πόλις (31)
Είπες «Θα πάγω σ’ άλλη γη θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη απ’ αυτή»
Θάλασσα του πρωϊού (53)
Εδώ ας σταθώ. Και ας δω και εγώ την φύσι λίγο. Θάλασσας του πρωϊού κι ανέφελου ουρανού
Ιθάκη (107)
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους …
Ιθάκη (164)
(...που με τι ευχαρίστησι) με τι χαρά (θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους)
Ιθάκη (30)
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να ‘ ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις
Ιθάκη (29)
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου
Ιθάκη (27)
Τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις…
Ιθάκη (26)
Πάντα στον νού σου να ’χεις την Ιθάκη
Το φθάσιμον εκεί ειν’ ο προορισμός σου
Αλλά μην βιάζεις το ταξείδι διόλου
Ιθάκη (25)
Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι
Χωρίς αυτήν δεν θα ’βγαινες στον δρόμο
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια,
Τα τείχη (86)
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ/ μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη./ Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ./ Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον./ Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω./ Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον./Ανεπαισθήτως μ΄έκλεισαν από τον κόσμο έξω.
Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
Φωνή απ την Θάλασσα (151)
Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,
τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,
ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.
ΑΛΛΟΤΕ Η ΘΑΛΑΣΣΑ (146)
Αλλοτε η θάλασσα μάς είχε σηκώσει στα φτερά της
Μαζί της κατεβαίναμε στον ύπνο
Μαζί της ψαρεύαμε πουλιά στον αγέρα
Τις ημέρες κολυμπούσαμε μέσα στις φωνές και
τα χρώματα
Τα βράδια ξαπλώναμε κάτω απ τα δέντρα και
τα σύννεφα
Τις νύχτες ξυπνούσαμε για να τραγουδήσουμε
Ήταν τότε ο καιρός τρικυμία χαλασμός κόσμου
Και μονάχα ύστερα ησυχία
Αλλά εμείς πηγαίναμε χωρίς να μας εμποδίζει
κανείς
ΑΠΟΨΕ Ο ΗΛΙΟΣ... (153)
Απόψε ο ήλιος είναι γλυκός
Κι ανάβουν τα πουλιά
Στην έκστασή τους
Η κρύα γη
Έζεψε την άνοιξη
Γειά στη θάλασσα (145)
Δεν είναι τρέλα η ζωή
Αλλά κολύμπι στον αγέρα
ΕΛΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ... (152)
Έλα να δεις την άνοιξη που περπατάει
Που με τα σύννεφα αγκαλιά μάς χαιρετάει
Έλα να δεις την κόρη μου πώς έγινε μεγάλη
Και τραγουδάει με μια φωνή που δεν ήταν
δικιά της
Και τραγουδάει μ ένα παλμό που είναι του
κόσμου όλου (...)
ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΠΑΓΩ ΠΕΡΙΠΑΤΟ (158)
Έχω ανάγκη να πάγω περίπατο
Με τα δέντρα να πάγω περίπατο
Σ έναν κόσμο γιομάτο νερά
Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΡΥΜΜΑΤΙΣΤΗΚΕ (157)
Η θάλασσα θρυμματίστηκε σε αναρίθμητα
κρύσταλλα
Τα μαζέψαμε και καβάλα στον άνεμο ταξιδεύουμε
Η ΛΥΠΗ Ο ΚΗΠΟΣ (154)
(...) Όπως τα κοχύλια που αγάπησα
Στα πρώτα χαράματα
Στα θαλασσινά χρόνια
ΜΙΛΩ (144)
Μιλώ γιατί υπάρχει ένας ουρανός που με ακούει
Μιλώ γιατί μιλούν τα μάτια σου
Ο ΑΕΡΑΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ (155)
Ο αέρας ο ίδιος είναι ένα λουλούδι
Τώρα
Μού χτυπάει το πρόσωπο
Μού δροσίζει τα μάτια
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝ ΤΡΕΛΟΣ ΑΠΟ ΕΡΩΤΑ (156)
Ποιός είν τρελός από έρωτα
Ας κάνει λάκκους στην αυγή
Να πάμε εκεί να πιούμε
Τη βροχή,
Ερωτόκριτος (76)
Ζωγραφιστήν σ’ όλον τον νου έχω τη στόρησή σου
Ερωτόκριτος (73)
Του κύκλου τα γυρίσματα που ανεβοκατεβαίνου και του τροχού που ώρες ψηλά και ώρες στα βάθη πηαίνου
Ερωτόκριτος (40)
Μια αγάπη εφανερώθη κι εγράφτη μέσα στην καρδιά κι ουδέ ποτέ τση ελειώθη
Ερωτόκριτος (57)
Μα πως μπορώ να σ’ αρνηθώ και αν θέλω δε μ’ αφήνει τούτη η καρδιά που εσύ έβαλες στης αγάπης το καμίνι
Ερωτόκριτος (52)
Και θέλοντας να πουν πολλά τα λίγα δε μπορούσι το στόμα τους εσώπαινε με την καρδιά μιλούσι
Αμοργός (103)
Είταν του Μάη το πρόσωπο του φεγγαριού η ασπράδα
Ένα περπάτημα ελαφρύ σα σκίρτημα του κάμπου
Ένα φιλί της θάλασσας της αφροστολισμένης
Αμοργός (69)
Πόσο πολύ σ’ αγάπησα εγώ μονάχα το ξέρω. Εγώ που κάποτε σ’ άγγιξα με τα μάτια της πούλιας
Αμοργός (33)
Καληνύχτα λοιπόν βλέπω σωρούς πεφτάστερα να σας λικνίζουν τα όνειρα αλλά εγώ κρατώ στα δάχτυλά μου την μουσική για μια καλύτερη μέρα
Αμοργός (32)
Ένα φιλί της θάλασσας της αφροστολισμένης
Απόφθεγμα (37)
Δε φοβάμαι τίποτα δεν ελπίζω τίποτα
Είμαι λεύτερος
Απόφθεγμα (36)
Έχεις τα πινέλα έχεις τα χρώματα
Ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα
Απόφθεγμα (65)
Μια αστραπή η ζωή μας μα προλαβαίνουμε
Απόφθεγμα (90)
Ρώτησαν την αμυγδαλιά αν υπάρχει θεός, κι η αμυγδαλιά άνθισε
Αντιγονη (122)
"οὔτοι συνέχθειν ἀλλὰ συμφιλεῖν ἔφυν "
Δεν γεννήθηκα για να μισώ, αλλά για να αγαπώ
Αντιγόνη (121)
Έρως ανίκατε μάχαν, Έρως, ος εν κτήνεσι πίπτεις, ος εν μαλακαίς παρειαίς νεάνιδος εννυχεύεις,(...)
Έρωτα εσύ, ανίκητε στη μάχη,
Έρωτα, που πέφτεις στα ζωντανά πλάσματα, που ξενυχτάς στα τρυφερά μάγουλα της κοπελιάς,(...)
Απόφθεγμα (128)
"Ο χρόνος πάντα εις λήθην άγει"
Ο χρόνος όλα τα οδηγεί στη λησμονιά.
Τηρεύς (132)
Ουδείς έξοχος άλλος έβλαστεν άλλου.
Κανείς δε γεννήθηκε ανώτερος από τους άλλους.
Ιφιγένεια εν Ταύροις (125)
"Θάλασσα κλύζει πάντα τ’ ανθρώπων κακά"
Η θάλασσα ξεπλένει όλα τα ανθρώπινα κακά
Ορέστης (124)
Μεταβολή πάντων γλυκύ.
Είναι ευχάριστο όλα να αλλάζουν
Ορέστης (142)
Εκ κυμάτων γαρ αύθις αυ γαλήνην ορώ.
Μετά την τρικυμία βλέπω πάλι γαλήνη.
Απόφθεγμα (127)
"Απλά γαρ εστί της αληθείας έπη"
Τα λόγια της αλήθειας είναι απλά
Πέρσαι (123)
Νόστιμον βλέπειν φάος. ,
Είναι πολύ ευχάριστο να βλέπει κανείς το φως
Της αγάπης (35)
Απ’ όλα τ’ άστρα τ’ ουρανού ένα είναι που σού μοιάζει
Ένα που βγαίνει την αυγή όταν γλυκοχαράζει
Της αγάπης (34)
Αν μ’ αγαπάς κι ειν’ όνειρο ποτέ να μην ξυπνήσω
Γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω
Πρόλογος, το φως που καίει (38)
Να σ’ αγναντεύω θάλασσα
Να μην χορταίνω απ’ το βουνό ψηλά στρωτήν και καταγάλανη
και μέσα να πλουταίνω, απ’ τα μαλάματά σου τα πολλά
Το φως που καίει (106)
Θάλασσα παντοτινέ έρωτά μου, με μάτια να σε χαίρομαι θολά, και να’ναι τα μελλούμενα, στην άπλα σου μπροστά μου, πίσω κι αλάργα βάσανα πολλά
Αμοργιανό είναι το νερό (79)
Αμοργιανό είναι το νερό
Αμοργιανή κι η βρύση
Αμοργιανή ειν κι η κοπελιά που πάει να γεμίσει
Αμοργιανό μου πέρασμα να χεις καλό ξημέρωμα
Να ‘μουν στη Γιάλη μια βραδιά
στη Χώρα μιαν αυγίτσα
Το κάστρο της Αστροπαλιάς (78)
Το κάστρο της Αστροπαλιάς έχει κλειδί κλειδώνει, τούρνα, έχει κλειδί κλειδώνει.
Έχει κορίτσια έμορφα μα δεν τα φανερώνει, τούρνα, μα δεν τα φανερώνει Ι
Πάρε την καρδιά μου (67)
Πάρε την καρδιά μου θέλω να στην χαρίσω και ούτε πρόκειται ποτέ να στη ζητήσω πίσω
Summertime (137)
Summertime and the living is easy
Απόφθεγμα (42)
Δεν είσαι μια σταγόνα στον ωκεανό
Είσαι ολάκερος ο ωκεανός σε μια σταγόνα
Perfect day (43)
Μέρα όμορφη, χάρηκα που ήσουν εδώ
Αχ μέρα πανέμορφη με βοηθάς να κρατηθώ
Η πιο όμορφη θάλασσα (39)
Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ταξιδέψει ακόμα …Κι αυτό που θέλω να σού πω το πιο όμορφο απ’ όλα δεν στο χω πει ακόμα ,
In a manner of speaking (83)
In a manner of speaking I just want to say
that I could never forget the way
you told me everything by saying nothing
Βρες χρόνο (133)
Βρες χρόνο για όνειρα, αυτά θα τραβήξουν το όχημά σου ως τα αστέρια.
Ύμνος στην αγάπη (134)
Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. (...)
Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, οὐ χαίρει τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.
Καλοκαίρι (τραγούδι) (58)
Καλοκαίρι, η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει
Γαλήνη (41)
Δεν ακούεται ούτ’ ένα κύμα
Εις την έρμη ακρογιαλιά
Λες κι η θάλασσα κοιμάται
Μες στης γης την αγκαλιά
Ελένη (126)
"Κοινός γαρ έστιν ουρανός πάσιν βροτοίς"
Ίδιος είναι ο ουρανός για όλους τους ανθρώπους
Άστρο του πρωινού (τραγούδι) (50)
Άστρο θαμπό του πρωινού για σένα ξαγρυπνούμε…
Πέρασα (100)
Πήγα και στη θάλασσα. Μού οφειλόταν ένα πλάτος. Πες πως το πήρα
Το χρώμα της αγάπης (56)
Ποιο το χρώμα της αγάπης ποιος θα μου το βρει;
Στο βυθό (143)
Στο βυθό της θάλασσας δίπλα σε ένα άσπρο κοχύλι για χρόνια κοιμόμουνα.
Σαν αεράκι (87)
Χρυσή μου αγάπη, αν ήξερες τι μέλι είσαι για μένα… Τα μπουμπουκάκια τα όμορφα τα μοσχομυρισμένα. Και τα αγεράκια που φυσούν σα λιποθυμισμένα, δεν έχουνε το βάλσαμο που της εσύ για μένα…
Στην κοιλάδα με τους Ροδώνες (49)
Τώρα αγαπώ ακόμα περισσότερο τη ζωή
Ατθίς (84)
Σαν άνεμος μού τίναξε ο έρωτας τη σκέψη/ σαν άνεμος που σε βουνό βελανιδιές λυγάει
Ήρθες καλά που έκανες, που τόσο σε ζητούσα …
